بایگانی دسته ی تور آسیا

روسیه کشوری بزرگ با جاذبه های گردشگری بسیار است. قبل از سفر به این کشور، باید لیستی از شهرهای گردشگری روسیه تهیه کنید ولی شاید شهر ولگاگراد در رتبه های پایین تری در لیست شما باشد. شهری صنعتی در جنوب غربی روسیه که از معروف ترین جاذبه های گردشگری آن میتوان به «دریاچه نمک التون» و «یادمان سرزمین مادری» اشاره کرد. در این مطلب قصد داریم شما را با «یادمان مام میهن فرا می‌ خواند » آشنا سازیم.

سرزمین مادری، بر بلندای آسمان

مجسمه «سرزمین مادری فرا می خواند» (به انگلیسی: The Motherland Calls) در شهر ولگاگراد روسیه واقع است. «سرزمین مادری» به احتمال زیاد مشهورترین بنای یادبود جنگ جهانی دوم و یکی از بلندترین مجسمه های جهان است. این مجسمه ۵۲ متر (با احتساب شمشیر ۸۵ متر) ارتفاع دارد و نشان دهنده «نیکه»، الهه پیروزی عهد باستان است که با شمشیری در دست، پسران و دخترانش را به مقاومت در برابر دشمن فرا می خواند.

مجسمه سرزمین مادری در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بلندترین مجسمه در زمان ساخت ذکر شده است و در حال حاضر، رتبه نهم را در لیست بلندترین مجسمه ها در جهان دارد.

جنگ استالینگراد، نبرد خونین

نبرد استالینگراد یکی از طولانی‌ترین و خونین ترین جنگ ها در طول جنگ جهانی دوم بود. جنگی بین آلمان نازی و نیروهای شوروی که به مدت پنج ماه، یک هفته و سه روز ادامه یافت و با برافشاندن پرچم شوروی به پایان رسید.
تصرف قفقاز و باکو هدف اصلی ارتش هیتلر برای آغاز نبرد بود و برای رسیدن به این هدف تنها راه، تصرف و پیشروی در خاک شوروی بود. ارتش نازی در ۱۷ جولای ۱۹۴۲ به شهر استالینگراد (ولگاگراد امروزی) رسید. تپه مامایف با ارتفاع ۱۰۳ بروی نقشه‌های نظامی، بالاترین نقطه در استالینگراد و در نتیجه یک هدف مهم برای ارتش آلمان بود. درگیری روی تپه شدت گرفت و پس از محاصره طولانی شهر و مقاومت شدید مردم و نظامیان، با عقب نشینی آلمان نازی در ۲ فوریه ۱۹۴۳ نبرد استالینگراد به پایین رسید. در واقع ارتش شوروی یک سری عملیات ضد حمله را به نام اورانوس طرح‌ریزی کرد که در نهایت موفق شد ارتش آلمان را تضعیف کند.

سرزمین مادری، یادبود قربانیان جنگ

پس از جنگ، استالین تصمیم گرفت به افتخار این پیروزی ملی و زنده نگه داشتن یاد و خاطره قربانیان یک بنای یاد بود بزرگ بسازد. مجسمه «سرزمین مادری» نه تنها نماد قدرت ملی، بلکه بنای یاد بود هزاران تن از مردمی است که برای سرزمین مادری خود جنگیدند و جان خود را از دست دادند. جستجو برای یک مجسمه‌ساز روسی آغاز شد. قرعه به نام «یوگنی ووچتیچ» مجسمه ساز روسی و مهندس «نیکلای نیکیتین» درآمد. ساخت این بنای یادبود در ماه می ۱۹۵۹ آغاز و در ۱۵ اکتبر ۱۹۶۷ تکمیل شد. روزی که این اثر تاریخی در حضور همه رهبران اتحاد جماهیر شوروی پرده برداری گردید، در واقع صحنه نمایش همبستگی و قدرت شوروی به جهانیان بود.

در امتداد بنای «سرزمین مادری»  نزدیک به سی و پنج هزار نفر از قربانیان نبرد استالینگراد در گورهای دسته جمعی به خواب ابدی فرو رفته اند و ۳۵ نفر از قهرمانان و افسران ارشد از جمله تیرانداز معروف «واسیلی زیتسف»، در قبرهایی ساخته شده از سنگ گرانیت به خاک سپرده شده اند.

سرزمین مادری، نماد مادری شجاع و پیروز

شخصیت مادر در فرهنگ عامیانه روسی جایگاه والایی دارد و طراحی چهره و پیکر این مجسمه سرشار از شکوه و پیروزی است. پایه های مجسمه، پاهای غول پیکر زن را محکم روی زمین کاشته است. ردای او به شکل یک الهه یونانی در پشت او موج می‌زند. حالت چهره او ظریف و آرام نیست و نشانگر یک مادر شجاع و پیروز با دهانی کاملا باز با فریادی پیروزمندانه است. این زن شمشیری بزرگ در دست دارد که تقریبا یک سوم اندازه کل مجسمه است. «سرزمین مادری» در حالی که به وضوح زنانه است ولی سنت غربی «زنان کوچک و ظریف» را رد می‌کند و به جای آن نوعی از ابهت و غرور را در او نشان می دهد. زن با گام های محکم و مصمم روی تپه ایستاده است و با شمشیری در دست، فرزندان خود را به دفاع از میهن تشویق می‌کند. دهان باز، فریاد کشیدن، وزش باد در میان موهای کوتاه، دستانی محکم، شکل مناسب بدن، موج باد به انتهای شال، همه اینها احساس قدرت، غرور و پیشروی به جلو را ایجاد می‌کنند. مجسمه در پس‌زمینه آسمان آبی، مانند پرنده‌ای است که در آسمان پرواز می‌کند و به جهانیان این پیام را می دهد که: روسیه تا همیشه استوار، قدرتمند و مهم است و مرعوب هیچ ابرقدرتی نمی شود.

ساختار مجسمه سرزمین مادری

در ساخت بنای یادبود «یادمان مام میهن فرا می‌ خواند » حدود ۵۵۰۰ تن بتن و ۲۴۰۰ تن سازه های فلزی (بدون پایه ای که بروی آن قرار دارد) بکار رفته است. ارتفاع کلی مجسمه ۸۵ متر است که بروی یک بنیاد بتنی با عمق ۱۶ متر نصب شده است. ارتفاع پیکر زن ۵۲ متر (با وزنی بیش از ۸ هزار تن) و طول بازوی او ۲۰ متر می باشد.

یکی از دشوارترین عناصر مجسمه، شمشیر اوست که ۳۳ متر طول و ۱۴ تن وزن دارد. در ابتدا شمشیر از فولاد ضد زنگ با ورقه‌های تیتانیوم ساخته شده‌ بود و به همین دلیل زیاد دوام نیاورد. شمشیر به شدت در باد تاب می‌خورد و می‌توانست منجر به نابودی مجسمه شود. برای حل این مشکل در سال ۱۹۷۲، شمشیر متشکل از فولاد حاوی فلوراید جایگزین آن شد.

سرزمین مادری، نیازمند توجه و بازسازی

ایوان بوکریف، سازنده ای با ۵۰ سال تجربه، در سال ۲۰۱۰، اظهار داشت که «سرزمین مادری» باید نجات پیدا کند، زیرا در طول عمر هفتاد ساله این مجسمه هر سال انحراف و جابجایی آن بیشتر شده و جابجایی افقی آن در حال حاضر ۲۱۱ میلی متر است.
در بهار ۲۰۱۷، برنامه جامع بازسازی بنای یادبود «سرزمین مادری» با هزینه دو میلیارد روبل آغاز گردید. تمامی ترک های شکل گرفته، ترمیم و بیش از ۶۰۰۰ متر مربع سطوح بتنی بازسازی شد. علاوه بر کارهای بازسازی در داخل و خارج بنای یادبود، پیمانکار کارهای محوطه سازی، تقویت سیستم آبیاری و همچنین بازنگری راه پله ها را برعهده دارد. پیش از این، وزیر فرهنگ روسیه «ولادیمیر مدینسکی» اعلام کرده بود که تعمیر و بازسازی مجسمه باید تا تاریخ ۹ می ۲۰۲۰، یعنی روز جشن هفتاد و پنجمین سالگرد پیروزی نبرد استالینگراد، تکمیل شود.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی

همه ی ما وقتی نام کاخ کرملین را می شنویم بی اختیار به یاد شهر مسکو می افتیم و البته خب این بسیار طبیعی است چون کاخ کرملین واقع در شهر مسکو، پایتخت کشور روسیه می باشد. در ادامه قصد داریم شما را با ارگ کرملین آشنا کنیم!

اما آیا فقط کرملین نام کاخی در شهر مسکو هست یا بنای دیگری با این نام در کشور روسیه وجود دارد؟ جواب این سوال بله است. بله در ایالت دیگری به نام قازان یا همان کازان ارگی تاریخی وجود دارد با نام ارگ کرملین.

پس امروز شما هم مثل من متوجه شدید که کرملین فقط یک کاخ نیست و در ایالت دیگری از آن با نام یک ارگ هم یاد می کنند.

پیشینه ی تاریخی کازان

بسیاری از ما انسان ها گاها با فرهنگ و تاریخ گذشته ی خودمان هم غریبه ایم و اگر مطالعات کافی راجع به گذشته مان نداشته باشیم پای تاریخی مان بد جور لنگ می زند. اما ما امروز می خواهیم راجع به پیشینه تاریخی ایالتی به نام کازان که از لحاظ جغرافیایی در سمت شرقی کشور روسیه و در بخش اروپایی آن واقع شده است. کازان یا همان قازان در گذشته شهری توریستی بوده است. کازان در گذشته پایتخت جمهوری خود مختار تاتارها در روسیه بوده است.

چگونه شد که کازان به یکی از شهرهای مهم روسیه تبدیل شد؟

در گذشته کشور روسیه از جمهوری های متعددی شکل گرفته بود که پس از گذشت دورانی این جمهوری ها دچار فروپاشی شدند و جمهوری تاتار ها هم از این قاعده مستثنی نبود.

پس از فروپاشی جمهوری تاتار ها، کازان به یکی از شهرهای مهم کشور روسیه تبدیل شد. هر ساله توریست های زیادی برای بازدید از شهر کازان به این کشور سفر می کنند

از جمله دلایلی که مردم به شهر کازان برای بازدید سفر می کنند می توان به معماری با شکوه و خیره کننده ی این شهر که مربوط به قرن شانزدهم میلادی می باشد اشاره کرد. ویژگی جالب توجه دیگری در کازان که میتوان به آن اشاره کرد این است که مردم زیادی با اقوام و ملیت های مختلف در این شهر در کنار هم زندگی می کنند. سازمان جهانی یونسکو در سال ۲۰۰۵ ، در مراسمی که برای جشن هزار سالگی کازان برگزار شده بود کازان را شهری با قومیت و ملیت های مختلف دانست که محلی امن برای زندگی مسالمت آمیز مسلمانان و مسیحیان در کشور روسیه می باشد.از جمله بناهای معروف کازان که آن را به شهری توریستی تبدیل کرده است می توان به معابد آن و ارگ تاریخی کرملین در کازان اشاره کرد.

ارگ تاریخی کرملین

ارگ کرملین در شهر کازان به دستور ایوان مخوف ساخته شد و در سال ۲۰۰۰  به ثبت جهانی در دسته ی آثار تاریخی رسید. ارگ کرملین توسط تاتارها در شهر قازان ساخته شد. تاتار ها کسانی بودند که در اصل تزار های روسی بر آن ها حکومت می کردند. در ارگ کرملین ساختمان های اداری و بناهای دولتی ساخته شده بود تا مردم بتوانند با مراجعه به آنجا کارهای اداری خود را انجام می دادند.

همچنین در این مکان پارک های تفریحی ای وجود داشت که مردم اوقات فراغت خود را در آنجا می گذراندند. از دیگر ساختمان هایی که در این مکان وجود دارد می توان به موزه ها اشاره کرد.

در ارگ کرملین مسجد معروفی به نام قول شریف یا همان کول شریف وجود دارد که به تعبیری بزرگترین مسجد در منطقه ی اروپا می باشد و کتاب های قدیمی و ارزشمند بسیاری در این مسجد نگه داری می شود.

بافت شهری کازان و محوریت نقش ارگ کرملین در آن

بافت شهری کازان اساس توسعه مستمر قسمت مرکزی شهر کازان را تشکیل داده است که در آن ارگ کرملین محور اصلی این ترکیب است.

پیوندهای دیداری اساسی بین خاصیت و چشم انداز آب می تواند در معرض خطر از توسعه نامناسب در اطراف ارگ کرملین باشد. ساخت و سازهای جدید در داخل این ملک می تواند به یکپارچگی آن آسیب برساند و کاملاً استثنایی باشد.

قدمت ارگ تاریخی کرملین

قدمت کازان کرملین به قرن ۱۰ میلادی باز می گردد و اصالت آن توسط تعدادی از تواریخ ها و نوشته های تاریخی به اثبات رسیده است (تواریخ نیکون ، مزبور روگوژسکی ، تواریخ های نوگورود ، داستان سزارم کازان، افسانه شاه کوربسکی در مورد فتح) از کازان ، مطالب بی شمار باستانی، اسناد و اسناد بایگانی و همچنین توسط خود ساختار شهری طرح اولیه شهر کازان اساساً از زمان بلغار بدون تغییر باقی مانده است و پایه و اساس توسعه مستمر این شهرک را در تمام دوره های بعدی فراهم کرده است. در تمام سبکهای مختلف، بناهای معماری به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته می شوند و ارگ کرملین به عنوان یکی از نقاط اصلی شهر کازان باقی مانده است.

ارگ کرملین تغییرات بسیاری را پشت سر گذاشته است که شامل تخریب و بازسازی است. برخی از خسارات در دوره استالینیستی تأسف آور است و متعاقباً نیاز به مداخلات مهم در زمینه ترمیم و بازسازی ارگ کرملین دارد. با این حال ، چنین تغییراتی اکنون می تواند جزئی از لایه های تاریخی آن تلقی شود. در دهه های اخیر تعداد زیادی از مرمت ها در نقاط مختلف این مجموعه انجام شده است. اسناد مستند از ترمیم ارگ کرملین حفظ شده است.

مسجد کول شریف نقطه ی عطفی در ارگ کرملین

مورد خاص در ارگ کرملین مسجد کول شریف است. در مورد مسجد اصلی که در زمان تصرف این شهر در سال ۱۵۵۲ توسط ایوان وحشتناک نابود شده است، اطلاعات دقیقی در دست نیست. پروژه احداث مسجد در مسابقه معماری که توسط دولت تأسیس شد انتخاب شد. پروژه تصویب شده به چشم انداز سنتی مفهوم و دکور فضایی پایبند است. با این حال، مواد مدرن و سیستم های ساختاری استفاده می شود. این سازه چشم گیر را می توان نشانه تداوم گفتگوی معنوی و تعادل بین فرهنگهای مختلف دانست.

برای حفظ ارتباطات بصری بین بناهای تاریخی و مناظر دریایی در این شهر ، ارزیابی تأثیر احتمالی هر پروژه جدید بر ارزش جهانی برجسته این ملک انجام می شود.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی

 

میدان سرخ بزرگ‌ترین و مشهورترین میدان در روسیه است که مثل یک جاذبه مغناطیسی همه بازدیدکنندگان مسکو را به سوی خود می­ کشد. میدان سرخ، میدان مرکزی مسکو و مرکز نمادین روسیه است و تمام خیابان­های اصلی مسکو از اینجا پخش می­ شوند. شما در میدان سرخ می‌توانید مهم‌ترین ساختمان‌های پایتخت را ببینید: کاخ کرملین، مرکز خرید جهانی گام، موزه دولتی روسیه، آرامگاه لنین و البته کلیسای جامع سنت باسیل.

از اواخر قرن پانزدهم، میدان سرخ به مدت طولانی نقطه کانونی در تاریخ اجتماعی، نظامی، سیاسی و اقتصادی روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق بوده‌است. در طول قرن‌ها، میدان سرخ به عنوان یک بازار مرکزی و محل تجارت جهانی و نیز یک محل ملاقات برای مردم مسکو خدمت می‌کرد. این میدان، اعدام­ها، سخنرانی‌ها، تظاهرات، رژه­ها، شورش­ها، جشن­ها و دیگر اجتماعات بزرگ مردمی را دیده است.

جایی در قلب مسکو

میدان سرخ (به انگلیسی: Red Square) در مرکز شهر مسکو، در شرق کرملین و شمال رودخانه مسکوا قرار دارد و مساحت آن تقریبا ۷۳،۰۰۰ متر مربع است. گنبدهای درخشان میدان مانند گل­های سنگی زیبایی شکوفه دادند که توسط معماران قرن شانزدهم کاشته شده است. موزه دولتی روسیه در انتهای شمالی این میدان قرار دارد و درست روبروی آن، در جنوب میدان، کلیسای جامع سنت باسیل واقع شده است. مرکز خرید بین­المللی «گام» با قدمتی ۱۲۵ ساله در سمت شرقی آن است و مقبره لنین که توسط «الکسی شوچسف» طراحی و در سال ۱۹۳۰ تکمیل شد، در قسمت غربی و همچنین قبرهای دیگر نزدیک مقبره لنین در کنار دیوار کرملین پای درختان صنوبر قرار دارند.

در نزدیکی میدان یک سکوی سنگی سفید رنگ به نام «سکوی اعدام» وجود دارد که در زمان حکومت تزارها، از آنجا فرامین و احکام برای مردم مسکو خوانده می‌شد و سالی یک‌بار تزار روسیه بروی این سکو می‌رفت تا پیام‌های سالانه خود را به مردم روسیه تحویل دهد، در حالی که کسانی که با حکومت مخالفت می‌کردند (بویژه در دوران ایوان مخوف و پتر کبیر) در میدان سرخ در مقابل جمعیت مردم اعدام می ­شدند.

گودالی که میدان را از کرملین جدا می‌کرد در سال ۱۸۱۲ سنگ فرش شد و حرکت ماشین‌ها در این میدان از میانه دهه ۱۹۶۰ ممنوع شد و فضای وسیعی توسط بلوک‌های سنگی، سنگ فرش شده و منطقه عابر پیاده است. همچنین از سال ۱۹۹۳ عکاسی با استفاده از دوربین حرفه‌ای و سه‌پایه در میدان سرخ و دیگر مناطق مجاور کرملین ممنوع شده‌است و اگر کسی قصد عکس برداری و فیلم برداری حرفه‌ای داشته باشد، باید برای کسب اجازه به دفتر فرمانداری کرملین مراجعه کرده و برای دریافت مجوز چند روز منتظر بماند.

نام های دیگر میدان سرخ

این میدان تاریخی چندین نام دارد. در آغاز این میدان به افتخار کلیسای جامع ترینیتی در پایان حکومت ایوان سوم، به عنوان «میدان ترینیتی» نامیده شد. بعدها میدان به عنوان «میدان آتش» شناخته ‌شد که این نام منعکس‌کننده تعداد دفعاتی بود که مسکوی قرون‌وسطایی سوزانده شده بود و در زمان حملات مغول‌ها و تاتارها، میدان جنگ و نبرد شدید بود. نام کنونی «میدان سرخ» از قرن هفدهم به طور مداوم مورد استفاده قرار گرفته ‌است. برخلاف تصور غلط مردمی، نام این میدان هیچ ارتباطی به رنگ قرمز ساختمان‌های آن و کمونیسم یا شوروی ندارد. این نام برگرفته از کلمه “krasnyi” است که به معنای زیبا بودن در زبان روسی قدیمی بوده و به علت شباهت آن به کلمه سرخ “Krasnaya” در زبان معاصر روسی بعدها به میدان سرخ مبدل شده است. بنابراین در حقیقت، همه این نام به زیبایی میدان تعلق دارد، نه خون قربانیان قتل‌عام یا پرچم قرمز کمونیسم.

ریشه‌های تاریخی میدان

اما تاریخ میدان به کجا می­رسد؟ بسیاری از شهرهای قرون‌وسطایی روسیه، کرملین یا دژهایی می­ ساختند تا شهر را از هجوم مهاجمان محافظت کنند. در اواخر دهه ۱۴۰۰ یک کرملین آجری قرمز رنگ جدیدی در مسکو ساخته شد و قسمت شرقی آن آسیب پذیر بود زیرا از سمت رودخانه محافظت نمی­شد و هیچ مانع طبیعی در این قسمت وجود نداشت. شاهزاده ایوان سوم دستور گسترش این ناحیه را داد. در آن زمان این مکان یک محله فقیرنشین یا زاغه نشین بود که مجموعه‌ای از خرده فروشان، جنایتکاران و مردمان مست را در خود جای می­ داد زیرا آنها باید خارج از مرزهای رسمی شهر می­ ماندند. ایوان سوم دستور داد این قسمت به منظور ایجاد یک میدان آتش برای تیراندازی و محافظت از کاخ پاکسازی و تخلیه شود و اینگونه میدان سرخ متولد شد.

زمانی که بازرگانان سراسر جهان برای تجارت به مسکو آمدند، میدان سرخ به بازار تجاری بزرگی تبدیل شد. این میدان به دلیلی نزدیکی به رودخانه مسکوا مکان مناسبی برای داد و ستد بازرگانانی بود که از کشورهای دیگر از طریق این رودخانه به مسکو می­آمدند.

میدان سرخ همواره محل تجمع مردم مسکو بوده و وقتی مجریان دولتی اخبار و احکام حکومت تزارها را اعلام می­کردند، مردم به میدان سرخ می ­آمدند تا اخبار را بشنوند. از همان آغاز تولد میدان هر ساله در روزهای عید بزرگ فصح (عید آزادی قوم یهود)، مراسم مذهبی در اینجا برگزار می­شد و میدان را به یک کلیسای بزرگ در فضای باز تبدیل می‌کرد.

صحنه نمایش سیاسی شوروی

پس از انقلاب اکتبر، میدان سرخ اهمیت خود را حفظ کرد و همچنان به عنوان مرکز ایدئولوژیکی مسکو شناخته می­شد. در طول قرن بیستم، این میدان به عنوان محل رژه نظامی و تظاهراتی بود که برای نشان دادن قدرت شوروی طراحی شده‌ بودند. مراسم جشن و رژه بزرگ روز هفتم ماه می و هفتم نوامبر (سالروز انقلاب اکتبر) احتمالا مشهورترین جشن‌های برگزار شده در میدان سرخ بودند.

در سال ۱۹۸۷ رویدادی باور نکردنی در میدان سرخ اتفاق افتاد. یک خلبان آماتور آلمانی به نام «ماتیاس روست» به طور غیرقانونی در نزدیکی میدان سرخ فرود آمد. اینکه یک پسر ۱۹ ساله چگونه توانست از سیستم دفاع شوروی بگذرد، یک راز باقی ‌ماند اما پرواز موفقیت‌آمیز روست نشانه‌ای از این بود که سیستم نظامی شوروی چندان هم قدرتمند نیست. این اتفاق غیرمنتظره، اصلاحات میخائیل گورباچف را به دنبال داشت که موجب پایان دادن به جنگ سرد شد.

میدان سرخ، پارادوکسی زیبا

میدان سرخ در سال ۱۹۹۰ به عنوان یکی از مکان‌های میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. امروزه مردم نه تنها در تعطیلات رسمی، جشن ­ها و مراسمات ملی در اینجا جمع می­ شوند بلکه این میدان همواره میزبان کنسرت‌های بسیاری از نوازندگان و خوانندگان جهانی است.

در طول قرن­ ها میدان سرخ به یک مکان مقدس برای همدلی بیشتر مردم روسیه و یکی از محبوب‌ترین اماکن در میان روس‌ها و مهمانان این کشور تبدیل شده است. میدانی که تاریخ درون آن، نفس می­کشد. زیبایی معماری و فضای جادویی میدان در تناقض با تاریخچه خونین آن است و این همان چیزی ست که میدان سرخ را به مکانی واقعا شگفت‌انگیز تبدیل می‌کند که شما می‌خواهید دوباره و چندباره برای دیدن آن به شهر مسکو روسیه برگردید.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی

کشور آسیایی چین که به جمهوری خلق چین شهرت دارد در بخش شرقی این قاره واقع شده است و مشرف به دریای زرد، دریای چین شرقی و جنوبی می باشد. در این مطلب قصد داریم شما را با شهر ممنوعه کشور چین آشنا کنیم!

این کشور با جمعیتی بالغ بر یک میلیارد نفر، پر جمعیت ترین کشور در جهان با تنوع فراوان فرهنگی، قومی، دینی و زبانی است.

همچنین جمهوری خلق چین از نظر مساحت جزء چهار کشور وسیع در دنیا است که با کشورهای زیادی اعم از روسیه، افغانستان و … هم مرز می باشد و به همین دلیل و تنوع اقلیمی آن دارای منابع طبیعی زیادی نظیر: زغال سنگ، سنگ آهن، نفت و … می باشد.

این کشور از نظر تاریخی نیز قدمتی چند هزار ساله دارد و اولین امپراتوری های جهان در آن شکل گرفته اند.

علاوه بر این ها کشور چین دارای جاذبه های گردشگری فراوانی نظیر: دیوار بزرگ چین، مجسمه بزرگ بودا (leshan gaint buddha)، شهر ممنوعه، کاخ هایی مانند: کاخ تابستان و کاخ پوتالا (potala)، معبد شائولین، کوه ویکتوریا و … می باشد که سبب جذب گردشگر و توریست به این بخش از قاره آسیا شده است.

شهر پکن پایتخت کشور بزرگ چین

پکن بزرگ ترین شهر چین و پایتخت آن می باشد که به وسیله کوه ها و دشت ها احاطه شده است. همچنین یکی از مهم ترین شهرهای این کشور در حوزه های مختلف اقتصادی، تجاری، سیاسی، تاریخی و گردشگری به شمار می رود.

پکن چین در بحث گردشگری دارای جاذبه های فراوانی است که باعث جذب گردشگر و رونق گرفتن صنعت توریسم در این شهر و کشور شده است. از مهمترین جاذبه های دیدنی و گردشگری آن می توان کاخ امپراتوری (شهر ممنوعه)، کاخ تابستانی، معبد لاما و … نام برد.

کاخ امپراتوری (شهر ممنوعه) | کاخ موزه (forbidden city- palace musuem)

یکی از جاذبه های گردشگری مهم کشور چین که به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسیده است، کاخ امپراتوری است که در مرکز شهر پکن و در مساحتی بالغ بر ۷۲ هکتار و در مدت زمانی نزدیک به پانزده سال، در اوایل قرن پانزدهم میلادی و به سبک معماری شرقی از بهترین مصالح ساختمانی و چوب برای اقامت سلسله های امپراتوری مینگ و کینگ که بر این سرزمین حکومت می کردند، ساخته شده است.

این کاخ که به دو بخش اداری، تشریفاتی برای انجام کارهای کشوری و بخش خصوصی برای سکونت امپراتور تقسیم شده است، از چندین قصر بزرگ و کوچک، ده هزار اتاق، باغ های بزرگ و زیبا و همچنین سالن هایی با شکوه به سبک معماری چینی تشکیل شده است، همچنین برای جلوگیری از ورود افراد عادی (تنها کسانی که در قصر کار می کردند اجازه ورود به آن را داشتند) و یا محافظت از جان امپراتور اطراف این کاخ دیوارهایی به ارتفاع ده متر بنا کرده اند علاوه بر این چهار برج مراقبت در چهار گوشه این کاخ و خندقی به وسعت ۵۰ متر نیز در بخش بیرونی و اطراف کاخ ساخته شده است به همین دلیل (عدم ورود افراد عادی) کاخ امپراتوری به شهر ممنوعه معروف شد.

بک لینک در سایت گردشگری

کاخ امپراتوری از بخش های مختلفی تشکیل شده است که برخی ازآن ها با معماری کم نظیرشان در بین دیگر بخش ها و قسمت های باغ از اهمیت بیشتری برخوردارند، از بخش های برجسته این کاخ مجلل و امپراتوری می توان دروازه meridin ساخته شده در سال ۱۴۲۰ میلادی، پل های رودخانه طلایی، قصرهایی بزرگی نظیر: جون حه، کونین، بایو، باغ  امپراتوری و … را نام برد.

این کاخ که از قرن پانزدهم میلادی تا اوایل قرن بیستم میلادی حکومت کردن بیست و چهار امپراتور از دو سلسله مهم مینگ و کینگ را به خود دیده است و طی جنگ هایی که در این پنج قرن در سرزمین چین اتفاق افتاده، دستخوش تغییرات و خرابی های زیادی شده، سرانجام در سال ۱۹۲۴ میلادی و پس از پایان یافتن حکومت امپراتوری و به روی کار آمدن حکومت جمهوری شهر ممنوعه، به کاخ موزه تغییر کاربری داده شد و از آن زمان تا به امروز میزبان بازدیدکنندگان زیادی بوده است.

امروزه این کاخ موزه شامل بیش از یک میلیون قطعه از مصنوعات و ساخته های دو سلسله مینگ و چینگ می باشد. که گردشگران با مشاهده آن ها و همچنین دیدن عظمت و بزرگی کاخ شناخت خوبی از تاریخ چین و حکومت امپراتوری ها به دست می آورند.

جاذبه های گردشگری دیگری مانند: میدان معروف تیانانمن (tiananmen) و معبد بهشت (temple of heaven) که به قرن پانزدهم میلادی بر می گردد و یکی از مهم ترین مکان های مذهبی چین می باشد، در مجاورت این کاخ قرار گرفته اند و گردشگران می توانند پس از گشت وگذار درکاخ موزه، از این دو جاذبه گردشگری نیز دیدن کنند.

 منبع: سایت توریست های ایرانی

مجتمع کاخ نیاوران

ایران کشوری زیبا با تنوع در اقلیم و آداب و رسوم و همچنین داشتن جاذبه های گردشگری طبیعی، فرهنگی و تاریخی، مقصدی مناسب برای گردشگری به شمار می رود. این کشور با تمدنی غنی و کهن شاهد حکومت پادشاهان زیادی در طی اعصار مختلف بوده است. این پادشاهان و حاکمان در شهرهای مختلف کشور برای خود کاخ ها و باغ هایی زیبا با بهترین مواد و مصالح بنا کرده اند. در این مطلب قصد داریم شما را با کاخ نیاوران آشنا کنیم.

امروزه قصرها و ساختمان های به جای مانده از حکومت های پیشین به عنوان جاذبه های فرهنگی و تاریخی، در معرض بازدید عموم قرارگرفته اند.

در شهر تهران که پایتخت ایران در طی چند قرن گذشته بوده است نیز چندین کاخ و قصر بزرگ وجود دارد. یکی از این کاخ ها که به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری شهر تهران و کشور ایران شهرت دارد، مجموعه کاخ نیاوران می باشد.

کاخ نیاوران یکی از شاهکارهای معماری ایرانی، اسلامی است که در محله شمیرانات تهران در زمینی به مساحت بالغ بر ۹ کیلومتر مربع بنا شده است.

تاریخچه ای ساخت کاخ نیاوران

مجتمع کاخ نیاوران که در شمال تهران واقع شده است، در اصل باغی متعلق به دوره حکومت فتحعلی شاه قاجار بوده است که مکانی برای استراحت، تفریح و گشت و گذار به شمار می رفت.

پس از آن و در زمان به سلطنت رسیدن هر یک از پادشاهان قاجار از قبیل: محمد شاه، ناصر الدین شاه و احمد شاه قاجار، ساختمان هایی در این باغ بنا شده اند که معروف ترین آن ها کاخ صاحبقرانیه ناصر الدین شاه و کوشک احمد شاهی بوده است.

این کاخ با به روی کار آمدن حکومت پهلوی، در زمان پهلوی پدر «رضا شاه»، دست نخورده باقی ماند. اما با به حکومت رسیدن پهلوی پسر «محمد رضا شاه» که آخرین پادشاه حاکم بر کشور ایران قبل از انقلاب اسلامی بوده است، تغییراتی در این باغ صورت گرفت.

محمدرضا شاه برخی از ساختمان ها از قبیل کاخ صاحبقرانیه را به سبک معماری مدرن ترمیم و بازسازی کرد. این قصر زیبا تا آخرین روزی که محمدرضا پهلوی، بر روی مسند حکومت بود، محل سکونت او و خانواده اش بود.

کاخ نیاوران چند سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان یکی از جاذبه های فرهنگی و تاریخی شهر تهران به مردم معرفی شد و از آن زمان تا به امروز این مجتمع که از بخش هایی نظیر: پنج موزه (کاخ موزه نیاوران، کوشک احمد شاهی، کتابخانه خصوصی، موزه جهان نما و کاخ صاحبقرانیه)، باغ نیاوران، تالار آبی و سینما خصوصی تشکیل شده است میزبان هزاران هزار گردشگر ایرانی و خارجی بوده است.

معماری مجتمع کاخ نیاوران

طراحی چهار ضلعی و مربعی شکل کاخ، تلفیق هنر معماری باستانی ایرانی و معماری مدرن در طراحی بخش های داخلی و استفاده از هنر ایرانی (قبل از اسلام) و اسلامی در بخش تزئین و دکوراسیون که توسط استادان و هنرمندان به نام و معروفی نظیر: استاد علی اصغر (آینه کاری ها)، استاد عبداللهی (گچ کاری)، استاد کاظم پور و ایلیا (کاشی کاری های بخش بیرونی) و … انجام شده اند، جذابیت و زیبایی خاصی به این کاخ بخشیده است.

کاخ نیاوران با کف پوشیده شده از سنگ گرانیت سیاه دارای سه طبقه می باشد که هر یک از این طبقات از بخش هایی مختلفی تشکیل شده است.

• طبقه اول یا همکف

از تالار بزرگ با تعداد زیادی اتاق مانند: اتاق انتظار، اتاق مهمان، اتاق و یا سالن سینمای خصوصی، سالن غذاخوری، تالار آبی و … تشکیل شده است.

• طبقه دوم یا میانی

طبقه دوم این کاخ، دفتر کار محمد رضا شاه، اتاق کنفرانس، اتاق منشی ملکه فرح دیبا و همچنین اتاق لیلا و خدمتکارش در این بخش از ساختمان قرار گرفته اند. همچنین اتاقی در راه پله ها وجود دارد که تمام لباس های رسمی و نظامی و همچنین مدال های محمد رضا شاه در آنجا نگه داری می شوند.

• طبقه سوم

این قسمت از ساختمان برای استراحت خانواده سلطنتی و اتاق خواب های  آنها خصوصی شده است

این کاخ بزرگ و مجلل به وسیله نقاشی های ارزشمند، قالی ها و هدایای کم نظیر که از طرف سران کشورهای مختلف به شاه ایران اهدا می شدند، تزئین شده است. همچنین طراحی دکوراسیون داخلی و مبلمان این بنا توسط طراحان مشهور فرانسوی صورت گرفته است.

یکی از نکات برجسته معماری این بنا، سقف این کاخ  می باشد که از جنس آلومینیوم می باشد و قابلیت باز شدن را دارد.

معرفی بخش های مختلف مجتمع کاخ نیاوران

• کاخ صاحبقرانیه

قدیمی ترین بخش این مجتمع می باشد که تاریخ ساخت آن به زمان ناصر الدین شاه قاجار بر می گردد. او این کاخ را در دو طبقه بنا کرد که شامل: حمام، بخش شاه نشین، بخش کرسی خانه و چهل یا پنجاه سوئیت (هر کدام از آن ها دارای چهار اتاق و تراس می باشند) به عنوان حرمسرا می باشد.

فرزند ناصرالدین شاه یعنی مظفر الدین شاه قاجار زمانی که به قدرت رسید بخشی از حرمسرا را خراب کرد و تغییراتی در آن ایجاد کرد. همچنین در زمان حکومت رضا شاه پهلوی تغییراتی جزئی در این کاخ انجام شد، اما تغییرات اساسی این کاخ در زمان محمدرضا شاه اتفاق افتاد.

کاخ صاحبقرانیه در سال ۱۳۷۷ هجری شمسی به عنوان موزه در معرض دید عموم قرار گرفت.

• کوشک احمد شاهی

این ساختمان در زمینی به مساحت ۸۰۰ متر مربع در بخش شمالی کاخ صاحبقرانیه و در روزهای آخر حکومت قاجار توسط احمد شاه بنا شد.

بخش خارجی و نمای این کوشک آجری می باشد که با طرح ها و رنگ های مختلف تزئین شده است همچنین در ورودی آن در بخش جنوبی ساختمان قرار گرفته است.

کوشک احمد شاهی نیز در زمان حکومت پهلوی ترمیم و بازسازی شد و به عنوان محل اقامت و دفتر کار رضا شاه مورد استفاده قرار گرفت.

در بخش مرکزی طبقه همکف این بنا حوضی قرار دارد که توسط شش اتاق و دو راهرو احاطه شده است. این قسمت از ساختمان با نقره، برنز، عاج، چوب و سوغاتی هایی که از کشورهای مختلف مانند هند آورده شده اند. مدال ها و … تزئین شده است. همچنین در این ساختمان سنگ های معدنی تزئینی، سنگی از ماه، فسیل های حیوانی و گیاهی و … نیز نگه داری می شوند.

طبقه دوم کوشک از یک سالن اصلی و ایوانی در چهار طرف ساخته شده است. همچنین در اطراف سالن اصلی کف پوش چوبی به کار رفته که باعث شده آن بخش به عنوان اتاق موسیقی شناخته شود. علاوه بر این طرح هایی از شیر و خورشید را می توان در دیوار بخش شمالی ایوان مشاهده کرد.

این بنا نیز در سال ۱۳۷۹ و پس از بازسازی در معرض دید عموم قرار گرفت.

• موزه جهان نما

این موزه در ساختمانی در قسمت غربی کاخ صاحبقرانیه و در سال ۱۳۵۵ هجری شمسی تاسیس شد. در این موزه تمام اشیا و وسایلی که ملکه سابق ایران، فرح دیبا آن ها را خریده و یا به عنوان سوعاتی و هدیه دریافت کرده است، قرار گرفته اند.

این ساختمان از چهار سالن بزرگ در طبقه هم کف تشکیل شده است و سقف آن نیز با طرح های نفیس نظیر گل و بلبل شیراز بر روی چوب تزئین شده است.

این موزه که در سال ۱۳۷۶ هجری شمسی افتتاح شد از دو بخش: هنر های معاصر و هنر کلاسیک و یا تاریخی ایران و جهان تشکیل شده است.

فلزکاری های لرستان، کارهای سرامیکی املش، آثاری مربوط به سرخ پوستان آمریکای شمالی و برخی از آثار هنری هنرمندان معاصر ایرانی نظیر: سهراب سپهری، ناصر اویسی،فرامرز پیلارام و همچنین آثار هنرمندان خارجی مانند: پیکاسو، مارک چگال و … را می توان در این موزه مشاهده کرد.

• کتابخانه خصوصی

کتابخانه خصوصی کاخ نیاوران در بخش شرقی کاخ قرار گرفته است و در سال ۱۳۵۵ هجری شمسی در زمینی به مساحت ۷۷۰ متر مربع در سه طبقه (ساختمانی دو طبقه با یک طبقه زیر زمینی) ساخته شده است که طراحی بخش های داخلی آن به سبک معماری مدرن ترکیبی با شیشه و سنگ و توسط عزیز فرمان فرمایان و چالز سریگنی انجام شده است.

این ساختمان شامل: اتاق مطالعه، فضای اختصاصی برای مسئول کتابخانه، کتابخانه ای در طبقه همکف، بخش سمعی و بصری کتابخانه و سرویس های بهداشتی و … می باشد. همچنین بخش عظیمی از طبقه زیرزمین به کتاب ها و نقاشی ها اختصاص داده شده است.

در این کتابخانه ۲۳ هزار جلد کتاب در زمینه هنر و ادبیات به دو زبان فارسی و فرانسوی وجود دارد که قدیمی ترین آن ها مربوط به قرن هفدهم میلادی می باشد.

از بخش های دیگر این کتابخانه می توان به مجموعه آثار هنری با بیش از ۳۵۰ اثر هنری اشاره کرد.

این موزه در سال ۱۳۸۳ هجری شمسی افتتاح شد و در معرض دید عموم قرار گرفت.

از بخش های دیگر این کاخ می توان به باغ پر درخت و سرسبز، موزه ماشین ها که ماشین های کلاسیک و قدیمی در آن نگه داری می شوند و موزه پارچه و لباس های سلطنتی که در بخش شمالی کاخ نیاوران قرار گرفته است، اشاره کرد.

 منبع: سایت توریست های ایرانی