نوشته‌ها

کاخ پترهوف در شهر سنت پترزبورگ روسیه

کاخ پترهوف ، ورسای روسیه

کاخ زیبای پترهوف (به انگلیسی: The Peterhof Palace) یکی از جاذبه ­های دیدنی در شهر سنت پترزبورگ است که هر ساله حدود چهار و نیم میلیون نفر از این مکان دیدنی بازدید می‌کنند. این بهشت زیبا با مساحتی حدود ۴۰۰۰ هکتار در کنار سواحل خلیج فنلاند قرار دارد. پترهوف در واقع مجموعه­ ای از کاخ­ ها و باغ­ های سلطنتی است که به دلیل زیبایی چشم­ نواز و معماری اروپایی خود «ورسای روسی» نامیده می­شود.

پترهوف، میراث پتر کبیر

ساخت و ساز کاخ پترهوف از سال ۱۷۰۵ به دستور امپراطور پتر اول آغاز شد و بعد از مرگ او تا سال ۱۷۵۵ ادامه یافت. پترهوف یکی از مجلل­ترین مجموعه­ های سلطنتی و نماد پیروزی روسیه در «جنگ بزرگ شمالی» و دسترسی به دریای بالتیک است. «ملکه الیزابت» دختر پتر هم به اندازه پدرش به پترهوف علاقه­ مند بود، او دستور داد که ساختمان کاخ بزرگ و محوطه باغ را گسترش دهند و سیستم مشهور فواره­ ها از جمله آبشار بزرگ به فرمان او مجلل ­تر و زیباتر شد.

کاخ پترهوف در شهر سنت پترزبورگ روسیه

کاخ پترهوف در شهر سنت پترزبورگ روسیه

کاترین کبیر (همسر پتر اول) علاقه ­ای به این کاخ نداشت و شاید دلیل آن خاطرات تلخی بود که کاترین در زمان حصر خانگی خود در پترهوف قبل از کودتا علیه شوهرش داشت. در دوران سلطنت وی پترهوف اهمیت خود را تا حدودی از دست داد ولی در زمان نیکلای اول دوباره اقامتگاه رسمی سلطنتی شد و پیشرفت ­های این مجموعه ادامه یافت.

ویرانی پترهوف در جنگ جهانی دوم

تقریبا مانند تمام املاک اطراف سنت پترزبورگ، پترهوف هم در طول جنگ جهانی دوم مورد هجوم سربازان آلمانی قرار گرفت و تقریبا ویران شد. بعد از جنگ در سال ۱۹۴۷ به لطف کار مهندسین نظامی و بیش از هزار نیروی داوطلب کاخ­ ها و باغ ­های مجموعه از نو بازسازی شدند.

ساختمان­ ها و عمارت­ های پترهوف

مجموعه پترهوف دارای چهار ساختمان و کاخ اصلی به نام­ های کاخ بزرگ، کاخ مارلی، قصر مون پلیزر و عمارت آرمیتاژ می­ باشد و از دیگر بناهای پترهوف می ­توان به ساختمان کاترین، قصر کوتیچ، حمام تزارها، غارهای آبشار بزرگ، ساختمان خزانه ­داری، موزه هنرمندان، کلیسای سلطنتی، موزه قایقرانی، خانه کارت بازی، موزه خانواده بنوا، محوطه نگهداری پرندگان و… اشاره کرد.

کاخ بزرگ (The Grand Palace)

کاخ بزرگ در واقع ساختمان اصلی مجموعه پترهوف به حساب می­ آید که طراحی و معماری آن به سبک کاخ ورسای صورت گرفته است. کار ساخت کاخ بزرگ در سال ۱۷۲۱ به پایان رسید و در ابتدا در مقایسه با اطراف شکوه کمتری داشت تا اینکه در سال ۱۷۴۳ به دستور ملکه الیزابت تبدیل به یک کاخ شاهانه و مجلل گردید. نمای داخلی کاخ بزرگ به طور قابل توجهی پر زرق و برق است. یک نقاشی باشکوه و تعداد زیادی مجسمه طلایی در آنجا وجود دارد. این کاخ به مدت ۲۰۰ سال به عنوان اقامتگاه خصوصی خاندان رومانوف استفاده می ­شد.

قصر مون پلیزر (Monplaisir Palace)

اگر با قایق به پترهوف بروید مون پلیزر یکی از اولین مناظری است که به شما خوش آمد می­ گوید. این کاخ زیبا در گوشه شرقی باغ پائینی درست در خط ساحلی خلیج فنلاند، قرار دارد. ساختمان آن دارای سقف شیروانی و پنجره­ های مستطیل شکل باریک (برای محافظت از بادهای شمالی زمستانی) است. نمای خارجی کاخ کاملا متفاوت است، پنجره­ های بزرگ فرانسوی اجازه ورود نور طبیعی به اتا ق­ها را می­دهد و به کل ساختمان یک نمای تابستانی و گرمسیری می­بخشد.

قصر مون پلیزر شهر سنت پترزبورگ کشور روسیه

قصر مون پلیزر شهر سنت پترزبورگ کشور روسیه

ساخت مون پلیزر در سال ۱۷۲۳ به اتمام رسید و خلوتگاه مورد علاقه پیتر بزرگ بود، جایی که فقط صمیمی­ ترین دوستان و مشاورانش را به حضور می­ پذیرفت. اتاق­ های داخلی اغلب با چوب بلوط پوشیده شده ­اند و شامل مجموعه ­ای جالب از هنر قرن هفدهم هستند. در فاصله کمی از مون پلیزر بلوط افسانه­ ای وجود دارد که توسط امپراطور کاشته شده است.

کاخ مارلی (Marly Palace)

کاخ مارلی در نیمه غربی باغ پایینی قرار دارد که به دستور پتر بزرگ به سبک معماری باروک ساخته شده است. این قسمت از پترهوف آخرین قسمتی بود که در دوران سلطنت پتر گسترش یافت که قبل از مرگش فقط دو سال فرصت داشت تا از آن لذت ببرد. مارلی به عنوان محل سکونت استفاده نمی­ شد و در اواسط قرن ۱۸ به گنجینه ­ای از علایق شخصی پتر تبدیل شد که شامل هدایای رسمی و قطعات مختلف اثاثیه خانه بود. بسیاری از این اقلام هنوز هم در کاخ مارلی برای بازدیدکنندگان به نمایش گذاشته می­ شوند.

عمارت آرمیتاژ (Hermitage Pavilion)

در قرن هجدهم، اروپایی­ های ثروتمند، برای پذیرایی از مهمانان خاص و برگزاری دورهمی ­های خصوصی، سالن­ های ویژه ­ای به نام آرمیتاژ (به معنای خلوتگاه)، می­ ساختند. در سال ۱۷۲۱، اولین مجموعه آرمیتاژ روسیه با فرمان پتر بزرگ در پترهوف به عنوان یک اتاق ناهارخوری مخصوص نزدیکترین مهمانان سلطنتی ساخته شد.

عمارت آرمیتاژ شهر سن پترزبورگ روسیه

عمارت آرمیتاژ شهر سن پترزبورگ روسیه

این عمارت در دو طبقه در قسمت غربی باغ پایینی، مشرف به ساحل خلیج فنلاند بنا شده و دیوارهای عمارت پر از نقاشی­ های زیبایی از هنرمندان فرانسوی، هلندی، فنلاندی و آلمانی قرن­های ۱۷ و ۱۸ میلادی است.

باغ ها و پارک ­های پترهوف

باغ ­های پترهوف بیشتر شبیه یک تابلوی زیبای نقاشی قرن هجدهم است که همه عناصر آن با دقت بسیار در جای خود قرار گرفته ­اند. این واقعیت قابل توجه است که طراحان باغ توانستند به شرایط بسیار ناپایدار آب و هوای شمالی غلبه کنند تا سرسبزی مناظر طبیعی و تزئینات معماری پر زرق و برق ایجاد کنند. از باغ ­های پترهوف می توان به باغ پایینی، باغ بالایی، باغ پیتر، باغ ونوس و باغ الکساندر اشاره کرد. وجود درختان سرسبز، گل­های رنگارنگ، مجسمه­ های سنگی و برنزی و فواره ­ها و آبشارهای چشم ­نواز، شکوه خاصی به این مجموعه داده است که هر بازدید کننده­ای را محصور زیبایی خود می­ کند.

باغ پائینی (Lower Park)

باغ پایینی با مساحت ۱۰۰ هکتاری بزرگترین قسمت باغ پترهوف به حساب می­ آید که براساس طرحی از معماری اقامتگاه لویی چهاردهم در کاخ ورسای فرانسه ساخته شده است. باغ پایینی در مرکز مجموعه پترهوف است و از کاخ بزرگ تا خلیج فنلاند ادامه دارد. مجموعه فواره‌های باغ پایینی با دارا بودن حدود ۱۵۰ فواره از بزرگترین مجموعه ­ها در جهان است که بیشتر آنها در زمان پتر بزرگ ساخته شدند. از معروف­ترین فواره­ های باغ پایینی می توان به نام­ های سامسون (بزرگترین فواره باغ)، جام، تراس، دختران نیمف و دنید(از الهه­ های یونان باستان)، تریتون (از اساطیر یونان)، رومی، خورشید، درخت صنوبر، هرمی، جاده آبی، خوشه گندم، آدم و حوا، دلربا و … اشاره کرد و آبشارهای تپه طلایی، شیر، صفحه شطرنج نیز در این باغ قرار دارند.

باغ بالایی (Upper Garden)

باغ بالایی به دستور ملکه الیزابت در اطراف کاخ بزرگ ساخته شده است و مساحت این باغ باشکوه ۱۵ هکتار و بازدید آن رایگان می ­باشد. این باغ نیز از طراحی زیبایی بهره برده است و وجود فوار ه­ها و آبشارهای بلوط، اژدها و دلفین، استخر مربع و نپتون این زیبایی را چندین برابر می­کند.

دیدار در بهشت پترهوف

در سال ۱۹۹۰، گروه کاخ ­ها و باغ­ های پترهوف در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت و در سال ۲۰۰۸ به عنوان یکی از عجایب هفتگانه روسیه به رسمیت شناخته شد. اگر قصد سفر به روسیه و بازدید از این کاخ موزه زیبا را دارید، بهترین زمان برای این سفر بهار و تابستان است زیرا بیشترین زیبایی مجموعه مدیون آبشارها و فواره­ های بی­ نظیر آن است و گشایش آنها معمولاً از ماه می تا اکتبر هر سال اتفاق می‌افتد. مراسم افتتاحیه فواره ­ها شامل یک جشنواره سالانه است که با اجرای موسیقی­ های کلاسیک و آتش بازی و نمایش ­های دیگر همراه است. قدم زدن در باغ­ های بهشتی و لذت بردن از شگفتی­ های فراوان پترهوف در هوای دلپذیر بهاری برای هر بازدید کننده­ای آرامشی را به دنبال دارد که دوباره او را به این مکان شگفت ­انگیز برمی­ گرداند.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی

موزه ارمیتاژ شهر سنت پترزبورگ روسیه

موزه ارمیتاژ ، کنج عزلت هنر و تاریخ

سنت پترزبورگ با داشتن جاذبه ­های توریستی و دیدنی بسیار، گنجینه عظیم گردشگری روسیه محسوب می­شود. سنت پترزبورگ دومین شهر بزرگ روسیه و یکی از جذاب­ترین شهرهای جهان است. از قصرهای باشکوه و مجلل، باغ­های سرسبز و زیبا تا موزه­ های هنری و تاریخی، از قایقرانی در امتداد رودخانه­ های شهر تا پیاده ­روی در خیابان نِوسکی پِراسپِکت، همه زیبایی­­­ ها در این شهر دور هم آمده­ اند. موزه دولتی ارمیتاژ (به انگلیسی: The State Hermitage Museum) یکی از جاذبه­ های اصلی سن پترزبورگ بین رودخانه نوا و میدان کاخ قرار دارد. ارمیتاژ بعد از موزه لوور فرانسه دومین موزه بزرگ جهان است و هر ساله حدود ۴ میلیون گردشگر از این موزه دیدن می‌کنند. موزه ارمیتاژ فرصتی برای آشنا شدن با تاریخ هنر مردم کشورهای مختلف اروپایی و شرق از زمان قرون وسطی تا امروز است. زیبایی مجموعه آرمیتاژ به ما یادآوری می­کند که این موزه واقعا یک امپراطوری است. می­ توان گفت ارمیتاژ آخرین بازمانده امپراطوری بزرگ روسیه به شمار می­رود.

گوشه تنهایی ملکه کاترین کبیر

موزه آرمیتاز در سال ۱۷۶۴ به عنوان مجموعه خصوصی کاترین دوم (معروف به کاترین کبیر) تاسیس شد. وی فرمان داد سفیران روسیه در سراسر جهان بهترین آثار هنری را خریداری کنند. در همان سال اول ملکه یک مجموعه عمده از ۲۲۵ نقاشی اساتید فنلاندی و هلندی را خریداری و در این موزه جمع آوری کرد.

موزه ارمیتاژ شهر سنت پترزبورگ روسیه

موزه ارمیتاژ شهر سنت پترزبورگ روسیه

نام این موزه از زبان فرانسه گرفته شده که به معنای «گوشه تنهایی» است و دلیل این نامگذاری این است که ملکه کارترین آن را کنج عزلت خود می ­دانست و تعداد کمی از اطرافیان اجازه ورود به این خلوتگاه هنری را داشتند. در قرن هجدهم این مجموعه به تدریج گسترش یافت. کاترین دوم نه تنها آثار فردی را جمع‌آوری کرد بلکه مجموعه ­هایی بزرگ هنری را به ارمیتاژ خود افزود. در سال ۱۸۵۲ امپراطور نیکولای اول بازدید مجموعه را برای عموم آزاد اعلام کرد.

جنگ جهانی اول و انقلاب اکتبر

در زمان جنگ جهانی اول از ساختمان موزه بعنوان بیمارستان استفاده می­شد و در سال ۱۹۱۷ پس از انقلاب روسیه، درهای موزه آرمیتاژ بروی بازدیدکنندگان عموم گشوده شد. به دنبال اصلاحات بعد از انقلاب و ملی کردن مجموعه­ های هنری خصوصی، موزه با آثار هنری جدید و ارزشمندی پر شد و تا اوایل دهه ۱۹۳۰ مجموعه ­های موجود در آرمیتاژ چهار برابر گردید.

حراج مجموعه ­های هنری در دوران شوروی

در سال های ۱۹۲۹-۱۹۳۴ مجموعه آرمیتاژ آسیب ­های جبران ناپذیری را متحمل شد. دولت شوروی اهمیتی به موزه­ ها و آثار هنری نمی ­داد و مشکلات اقتصادی باعث فروش بعضی مجموعه ­ها و گران­ترین نقاشی­ ها شد. ۴۸ شاهکار منحصر به فرد برای همیشه روسیه را ترک کردند که از این جمله میتوان به تابلوی «بشارت اثر یان وان آیک» ، «ونوس اوربینو اثر تیسین اشاره کرد. با آغاز جنگ جهانی دوم و بمباران سنت پترزبورگ، به ساختمان ارمیتاژ و برخی از آثار هنری آن خسارات زیادی وارد شد.

موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ روسیه

موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ روسیه

مجموعه ساختمان­های موزه ارمیتاژ

مجتمع موزه ارمیتاژ شامل پنج کاخ از جمله کاخ زمستانی، ارمیتاژ بزرگ (قدیم)، ارمیتاژ کوچک، ارمیتاژ جدید و ساختمان تئاتر ارمیتاژ است. هر یک از این ساختمان ها توسط معماران برجسته قرن ۱۸ و ۱۹ طراحی شده اند.

کاخ زمستانی: معروف ­ترین ساختمان­ مجموعه که محل اقامت رسمی پادشاهان روسیه بین سال­های ۱۹۱۷-۱۷۳۲ بوده است. کار ساخت و ساز آن در دوران سلطنت «الیزابت پطرونا» آغاز شد و در زمان «پیتر سوم» به پایان رسید.

ارمیتاژ کوچک: ساختمان اولیه موزه که به دستور کاترین کبیر بین سال‌های ۱۷۶۷ تا ۱۷۶۹ ساخته شد.

ارمیتاژ بزرگ: این کاخ در سال ۱۷۸۷ برای ذخیره سازی مجموعه ای تازه از کاترین دوم ساخته شده است.

ساختمان تئاتر ارمیتاژ: این ساختمان به فرمان کاترین دوم بین سال‌های ۱۷۸۳ تا ۱۷۸۷ برای اجرای نمایش­ها و برگزاری مسابقات تاسیس شد.

ارمیتاژ جدید: این ساختمان بین سال­­های ۱۸۴۲ تا ۱۸۵۱ به دستور نیکلای اول ساخته شد تا به عنوان نمایشگاه مجموعه امپراتوری استفاده گردد.

مجموعه­ های هنری ارمیتاژ

این موزه شامل مجموعه ­ای بیش از سه میلیون اثر هنری و فرهنگی از سراسر جهان است. در مجموعه آرمیتاژ تابلوهای نقاشی، مجسمه­های زیبا، سکه ­های قدیمی، مدال­های افتخار و بیش از ۱۰۶ هزار مصنوعات تاریخی از زمان تمدن اژه (۳ هزار سال قبل از میلاد) تا فروپاشی روم باستان (قرن چهارم میلادی) به نمایش گذاشته شده است. این موزه بزرگ دارای مجموعه­ های بسیاری است که هر یک دارای تالارها و اتاق­هایی مجزا هستند که به نمایش آثار هنری و فرهنگ­های مختلف­ اختصاص داده شدند.

مجموعه مصر باستان: تالار مصر در طبقه اول موزه قرار دارد. این مجموعه از سال ۱۸۵۲ تشکیل شده و حاوی حدود ۷۵۰۰ آیتم و نشان دهنده تاریخ مصر باستان و منطقه بین­ النهرین است.

مجموعه مصر باستان موزه ارمیتاژ روسیه

مجموعه مصر باستان موزه ارمیتاژ روسیه

مجموعه جهان باستان: این مجموعه در طبقه اول کاخ زمستانی قرار دارد و با دارا بودن بیش از ۱۷۰۰۰۰ آیتم بزرگ­ترین و قدیمی­ترین بخش موزه به حساب می­آید. جهان باستان از دو بخش تشکیل شده است: بخش یونان و روم باستان و بخش مربوط به منطقه شمالی دریای سیاه.

مجموعه ماقبل تاریخ: این مجموعه بی­نظیر در طبقه اول ارمیتاژ قدیم دربردارنده آیتم­های مربوط به دوران پارینه سنگی، منطقه قفقاز و سیبری است.

مجموعه جواهرات: در طبقه اول ارمیتاژ جدید، بخشی قرار دارد که برای نمایش جواهرات و هنرهای تزئینی اختصاص یافته است و از پربازدیدترین بخش­های موزه به شمار می­رود. علاوه بر جواهرات سلطنتی، جام­ها، ظروف نقره و جعبه جواهرات هم در این بخش به نمایش درآمده است.

رنسانس ایتالیایی: مجموعه رنسانس ایتالیا در طبقه دوم ساختمان ارمیتاژ قدیم است و نمایشگاه آثار هنرمندان برجسته ایتالیایی قرن ۱۵ تا ۱۸ میلادی محسوب می­ شود. از جمله این هنرمندان می ­توان به سیمونه مارتینی، فرا آنجلیکو، فلیپو لیپی، ساندرو بوتیچلی، پیترو پروجینو و لئوناردو داوینچی اشاره کرد. دو شاهکار بزرگ داوینچی به نام­های «مادونا لیتا» و «بوناس مادونا» در این مجموعه نگهداری می ­شود.

مجموعه هنرهای زیبای اروپایی: این مجموعه بزرگ و قدیمی در طبقه دوم موزه قرار دارد و شامل بیش از ۷۰۰۰ نقاشی، ۲۰۰۰ مجسمه، ۴۰۰۰۰ طراحی و ۵۰۰۰۰۰ حکاکی توسط استادان اروپایی از قرون وسطی تا به امروز است. مجسمه «پسر چمباتمه زده میکل آنژ» را می­ توان مهمترین اثر این مجموعه دانست.

تالار شوالیه: این مجموعه بزرگ در قسمت شرقی ارمیتاژ جدید واقع است و در ابتدا برای نمایش سکه ­ها و مدال­های سلطنتی در نظر گرفته شده بود. در سال­های پس از جنگ جهانی دوم نمایشگاه اسلحه در این سالن برگزار گردید. این مجموعه ارمیتاژ با بیش ۸۰۰۰ آیتم مختلف از سلاح­ها، یکی از بزرگترین مجموعه­ ها در جهان به شمار می ­رود. یکی از مجموعه­ های این تالار، مجموعه ارسنال است که شامل ۱۵۰۰ سلاح روسی، اروپایی و همچنین شمشیر، سپر، زره­، تپانچه و تفنگ می ­باشد.

سالن مجسمه های موژه ارمیتاژ سن پترزبورگ روسیه

سالن مجسمه های موژه ارمیتاژ سن پترزبورگ روسیه

این موزه همچنین میزبان نمایشگاه ­های موقت، کنسرت­ های موسیقی، اجرای نمایش­های باله و برنامه ­های آموزشی می­ باشد. مجتمع ساختمانی ارمیتاژ شامل یک کتابخانه ۸۰۰ جلدی، یک کافه و یک فروشگاه برای خرید هدیه است.

ارمیتاژ، محبوب و وقت­گیر

امروزه تنها بخش کوچکی از مجموعه می‌تواند در هر زمان خاص نمایش داده شود و امکان بازدید همزمان همه بخش­­ ها وجود ندارد. تورهای ارمیتاژ معمولاً بیش از سه ساعت و به طور باورنکردنی محبوب هستند. بازدید از موزه در روز ۷ دسامبر (سالروز بازگشایی عمومی موزه در سال ۱۸۵۲) و اولین پنج شنبه هر ماه رایگان است. مجموعه­ های این موزه در بیش از ۳۵۰ سالن نمایش داده می ­شود که طول کل این سالن­ها ۲۵ کیلومتر است و برای بازبینی کامل تمام نمایشگاه ­های موزه تقریبا ۱۱ سال زمان لازم دارید. بنابراین هنگام بازدید از موزه بهتر است قبل از آغاز ماجراجویی در تالارها و مجموعه­ های هنری، بر علایق شخصی خود تمرکز کنید، تا بتوانید در مدت زمان بازدید نهایت لذت را از این گشت و گذار هنری تاریخی ببرید.

سایت موزه ارمیتاژ روسیه

 منبع: سایت توریست های ایرانی

نمایی از مجسمه مام میهن در روسیه

یادمان مام میهن فرا می‌ خواند

روسیه کشوری بزرگ با جاذبه های گردشگری بسیار است. قبل از سفر به این کشور، باید لیستی از شهرهای گردشگری روسیه تهیه کنید ولی شاید شهر ولگاگراد در رتبه های پایین تری در لیست شما باشد. شهری صنعتی در جنوب غربی روسیه که از معروف ترین جاذبه های گردشگری آن میتوان به «دریاچه نمک التون» و «یادمان سرزمین مادری» اشاره کرد. در این مطلب قصد داریم شما را با «یادمان مام میهن فرا می‌ خواند » آشنا سازیم.

سرزمین مادری، بر بلندای آسمان

مجسمه «سرزمین مادری فرا می خواند» (به انگلیسی: The Motherland Calls) در شهر ولگاگراد روسیه واقع است. «سرزمین مادری» به احتمال زیاد مشهورترین بنای یادبود جنگ جهانی دوم و یکی از بلندترین مجسمه های جهان است. این مجسمه ۵۲ متر (با احتساب شمشیر ۸۵ متر) ارتفاع دارد و نشان دهنده «نیکه»، الهه پیروزی عهد باستان است که با شمشیری در دست، پسران و دخترانش را به مقاومت در برابر دشمن فرا می خواند.

یادمان مام میهن تو را فرا می خواند در کشور روسیه

یادمان مام میهن فرا می خواند در کشور روسیه

مجسمه سرزمین مادری در کتاب رکوردهای گینس به عنوان بلندترین مجسمه در زمان ساخت ذکر شده است و در حال حاضر، رتبه نهم را در لیست بلندترین مجسمه ها در جهان دارد.

جنگ استالینگراد، نبرد خونین

نبرد استالینگراد یکی از طولانی‌ترین و خونین ترین جنگ ها در طول جنگ جهانی دوم بود. جنگی بین آلمان نازی و نیروهای شوروی که به مدت پنج ماه، یک هفته و سه روز ادامه یافت و با برافشاندن پرچم شوروی به پایان رسید.
تصرف قفقاز و باکو هدف اصلی ارتش هیتلر برای آغاز نبرد بود و برای رسیدن به این هدف تنها راه، تصرف و پیشروی در خاک شوروی بود. ارتش نازی در ۱۷ جولای ۱۹۴۲ به شهر استالینگراد (ولگاگراد امروزی) رسید. تپه مامایف با ارتفاع ۱۰۳ بروی نقشه‌های نظامی، بالاترین نقطه در استالینگراد و در نتیجه یک هدف مهم برای ارتش آلمان بود. درگیری روی تپه شدت گرفت و پس از محاصره طولانی شهر و مقاومت شدید مردم و نظامیان، با عقب نشینی آلمان نازی در ۲ فوریه ۱۹۴۳ نبرد استالینگراد به پایین رسید. در واقع ارتش شوروی یک سری عملیات ضد حمله را به نام اورانوس طرح‌ریزی کرد که در نهایت موفق شد ارتش آلمان را تضعیف کند.

سرزمین مادری، یادبود قربانیان جنگ

پس از جنگ، استالین تصمیم گرفت به افتخار این پیروزی ملی و زنده نگه داشتن یاد و خاطره قربانیان یک بنای یاد بود بزرگ بسازد. مجسمه «سرزمین مادری» نه تنها نماد قدرت ملی، بلکه بنای یاد بود هزاران تن از مردمی است که برای سرزمین مادری خود جنگیدند و جان خود را از دست دادند. جستجو برای یک مجسمه‌ساز روسی آغاز شد. قرعه به نام «یوگنی ووچتیچ» مجسمه ساز روسی و مهندس «نیکلای نیکیتین» درآمد. ساخت این بنای یادبود در ماه می ۱۹۵۹ آغاز و در ۱۵ اکتبر ۱۹۶۷ تکمیل شد. روزی که این اثر تاریخی در حضور همه رهبران اتحاد جماهیر شوروی پرده برداری گردید، در واقع صحنه نمایش همبستگی و قدرت شوروی به جهانیان بود.

نمایی از مجسمه مام میهن در روسیه

نمایی از مجسمه مام میهن در روسیه

در امتداد بنای «سرزمین مادری»  نزدیک به سی و پنج هزار نفر از قربانیان نبرد استالینگراد در گورهای دسته جمعی به خواب ابدی فرو رفته اند و ۳۵ نفر از قهرمانان و افسران ارشد از جمله تیرانداز معروف «واسیلی زیتسف»، در قبرهایی ساخته شده از سنگ گرانیت به خاک سپرده شده اند.

سرزمین مادری، نماد مادری شجاع و پیروز

شخصیت مادر در فرهنگ عامیانه روسی جایگاه والایی دارد و طراحی چهره و پیکر این مجسمه سرشار از شکوه و پیروزی است. پایه های مجسمه، پاهای غول پیکر زن را محکم روی زمین کاشته است. ردای او به شکل یک الهه یونانی در پشت او موج می‌زند. حالت چهره او ظریف و آرام نیست و نشانگر یک مادر شجاع و پیروز با دهانی کاملا باز با فریادی پیروزمندانه است. این زن شمشیری بزرگ در دست دارد که تقریبا یک سوم اندازه کل مجسمه است. «سرزمین مادری» در حالی که به وضوح زنانه است ولی سنت غربی «زنان کوچک و ظریف» را رد می‌کند و به جای آن نوعی از ابهت و غرور را در او نشان می دهد. زن با گام های محکم و مصمم روی تپه ایستاده است و با شمشیری در دست، فرزندان خود را به دفاع از میهن تشویق می‌کند. دهان باز، فریاد کشیدن، وزش باد در میان موهای کوتاه، دستانی محکم، شکل مناسب بدن، موج باد به انتهای شال، همه اینها احساس قدرت، غرور و پیشروی به جلو را ایجاد می‌کنند. مجسمه در پس‌زمینه آسمان آبی، مانند پرنده‌ای است که در آسمان پرواز می‌کند و به جهانیان این پیام را می دهد که: روسیه تا همیشه استوار، قدرتمند و مهم است و مرعوب هیچ ابرقدرتی نمی شود.

ساختار مجسمه سرزمین مادری

در ساخت بنای یادبود «یادمان مام میهن فرا می‌ خواند » حدود ۵۵۰۰ تن بتن و ۲۴۰۰ تن سازه های فلزی (بدون پایه ای که بروی آن قرار دارد) بکار رفته است. ارتفاع کلی مجسمه ۸۵ متر است که بروی یک بنیاد بتنی با عمق ۱۶ متر نصب شده است. ارتفاع پیکر زن ۵۲ متر (با وزنی بیش از ۸ هزار تن) و طول بازوی او ۲۰ متر می باشد.

مجسمه مام میهن تو را فرا می خواند یکی از بزرگترین مجسمه های جهان

مجسمه مام میهن فرا می خواند یکی از بزرگترین مجسمه های جهان

یکی از دشوارترین عناصر مجسمه، شمشیر اوست که ۳۳ متر طول و ۱۴ تن وزن دارد. در ابتدا شمشیر از فولاد ضد زنگ با ورقه‌های تیتانیوم ساخته شده‌ بود و به همین دلیل زیاد دوام نیاورد. شمشیر به شدت در باد تاب می‌خورد و می‌توانست منجر به نابودی مجسمه شود. برای حل این مشکل در سال ۱۹۷۲، شمشیر متشکل از فولاد حاوی فلوراید جایگزین آن شد.

سرزمین مادری، نیازمند توجه و بازسازی

ایوان بوکریف، سازنده ای با ۵۰ سال تجربه، در سال ۲۰۱۰، اظهار داشت که «سرزمین مادری» باید نجات پیدا کند، زیرا در طول عمر هفتاد ساله این مجسمه هر سال انحراف و جابجایی آن بیشتر شده و جابجایی افقی آن در حال حاضر ۲۱۱ میلی متر است.
در بهار ۲۰۱۷، برنامه جامع بازسازی بنای یادبود «سرزمین مادری» با هزینه دو میلیارد روبل آغاز گردید. تمامی ترک های شکل گرفته، ترمیم و بیش از ۶۰۰۰ متر مربع سطوح بتنی بازسازی شد. علاوه بر کارهای بازسازی در داخل و خارج بنای یادبود، پیمانکار کارهای محوطه سازی، تقویت سیستم آبیاری و همچنین بازنگری راه پله ها را برعهده دارد. پیش از این، وزیر فرهنگ روسیه «ولادیمیر مدینسکی» اعلام کرده بود که تعمیر و بازسازی مجسمه باید تا تاریخ ۹ می ۲۰۲۰، یعنی روز جشن هفتاد و پنجمین سالگرد پیروزی نبرد استالینگراد، تکمیل شود.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی

کلیسای سنت باسیل شهر مسکو روسیه

کلیسای سنت باسیل ، تاریخ، اسرار، افسانه‌ها

جهان پر از مکان‌های زیبا و تاریخی برای بازدید است. برخی از این مکان‌ها بخاطر معماری زیبای خود معروف هستند و بعضی ارزش تاریخی دارند اما در مسکو جاهایی را مشاهده می کنیم که تاریخ درون دیوارها و ستون های آنها نفس می کشد.
مسکو به عنوان یکی از شهرهای پرزرق و برق در جهان ثبت شده‌است و هر ساله میلیون ها گردشگر از این شهر بازدید می‌کنند. اگر قلب یک توریست را داشته باشید و در حال برنامه‌ریزی برای سفر به درون زیبایی های جهان هستید، کلیسای جامع سنت باسیل در مسکو باید در فهرست شما باشد.

کلیسای سنت باسیل کجا قرار دارد؟

کلیسای جامع سنت باسیل (به انگلیسی: St. Basil’s Cathedral)، در انتهای جنوبی میدان سرخ، در یکی از شلوغ‌ترین مکان‌های مسکو قرار دارد. این ساختمان پر از رنگ‌های گوناگون و طرح‌هایی است که هر ساله صدها هزار گردشگر را جذب می‌کند. زیبایی خیره کننده و معماری شگفت انگیز کلیسا، آن را در لیست بازدید همه مهمانان مسکو قرار می دهد.
کلیسای سنت باسیل، میراث ماندگار ایوان مخوف:
کلیسای سنت باسیل برای مردم روسیه بیشتر از یک مکان تاریخی و یا جاذبه توریستی است. سنت باسیل نماد پیروزی روسیه و جایی ست که مسکو با غرور به آن می نگرد. برای درک این موضوع باید بدانید برای مسکو اینجا مانند برج ایفل برای فرانسه یا مجسمه آزادی برای آمریکا مهم است.

کلیسای سنت باسیل شهر مسکو روسیه

کلیسای سنت باسیل شهر مسکو روسیه

کلیسای جامع سنت باسیل بین سال های ۱۵۵۵ تا ۱۵۶۱ به دستور ایوان چهارم (معروف به ایوان مخوف)، به افتخار پیروزی بر تاتارها در حمله به کازان ساخته شد. روزی که ریشه آخرین بقایای امپراتوری مغول از سرزمین مسکو برداشته شد. این کلیسا در زمان ساخت، با ارتفاع ۶۵ متر بلندترین ساختمان شهر بود.

 نجات یافته از نابودی

این تقریبا یک معجزه است که کلیسای جامع سنت باسیل هنوز بر جای خود ایستاده است. این کلیسا چندین بار در آستانه تخریب قرار داشت. طبق افسانه ها، در زمان حمله ناپلئون به روسیه در سال ۱۸۱۲، از ساختمان کلیسا به عنوان محلی برای نگهداری اسب ها استفاده می‌شد. امپراطور فرانسه تصمیم داشت که ساختمان کلیسا را به پاریس منتقل کند اما این کار امکان پذیر نبود و چون او نمی‌توانست کلیسای جامع سنت باسیل را در میان غنایم جنگی خود حساب کند، تصمیم به نابودی آن گرفت. ناپلئون به توپچی‌های فرانسوی دستور داد تا قبل از عقب‌نشینی، کلیسا را منفجر کنند ولی در آن هنگام بر اثر باران و رگباری ناگهانی، آتش خاموش شد و کلیسا نجات یافت. با این وجود سنت باسیل توسط سربازان ناپلئون غارت شد، اما بلافاصله پس از جنگ تعمیر و تقدیس گردید.
علاوه بر این پس از انقلاب ۱۹۱۷، کلیسا بسته شد و ناقوس‌های کلیسا ذوب شدند. دولت شوروی یک سرکوب شدید را علیه دین و روحانیان در دستور کار خود قرار داد. کلیساهای قرون وسطی به عنوان امکانات ورزشی، سالن های سینما، انبارها، خوابگاه و … تغییر کاربری داده شدند. استالین تصمیم گرفت که با تخریب کلیسای جامع، فضای میدان سرخ را برای اجرای راحت‌تر نمایش‌های قدرت سیاسی و رژه های نظامی بازتر کند. این بار تنها شهامت و پشتکار «بارانوفسکی» معمار روسی معبد را نجات داد. وقتی از او خواستند که هزینه تخریب کلیسا را محاسبه کرده و به آنها اطلاع دهد. بارانوفسکی با عصبانیت گفت نابودی این شاهکار معماری دیوانگی محض است و ترجیح می دهد بمیرد ولی کلیسا تخریب نشود. مخالفت بارانوفسکی برای او پنج سال زندان به همراه داشت ولی باعث شد استالین از کار خود صرف نظر کند و بار دیگر سنت باسیل زنده ماند. در طول صدها سال، خسارات زیادی به کلیسا وارد شده ولی همواره ترمیم و بازسازی صورت‌گرفته است.

کلیسای سنت باسیل، تلفیق معماری و طراحی

علاوه بر ارزش تاریخی، این مکان به خاطر طراحی زیبا، رنگ‌ها و معماری شهرت دارد. اشتباه نیست اگر بگویم که کلیسای سنت باسیل می‌تواند به آسانی جایی در فهرست عجایب جهان پیدا کند. ساختمان کلیسا، نقطه عطفی بزرگ از رنگ‌ها، شکل‌ها و الگوهایی است که هر بازدیدکننده ای را به سوی خود می‌کشد. اگرچه این معماری خاص، بخشی از فرهنگ روسیه است و شما می‌توانید ساختمان‌های زیادی با طرح‌های دیوانه‌وار و ترکیبات رنگی در این کشور ببینید اما سنت باسیل، یک افسانه است.
کلیسای جامع سنت باسیل، یک کلیسای مرکزی است که توسط نه کلیسای کوچک احاطه شده‌است، کلیسای مرکزی «شفاعت مریم مقدس» و هشت کلیسای دیگر در پایان جنگ، به افتخار هشت پیروزی ایوان مخوف در حمله به کازان ساخته شده اند. نام هر یک از کلیساها برگرفته از نام یکی از قدیسان روسیه است. کلیسای شمالی به نام «سیپریان و جاستینای مقدس» و بعدها به نام «آدریان و ناتالیای قدیس» نامگذاری شد. کلیسای شرقی به نام «کلیسای تثلیث» وقف شد. نام کلیسای غربی، «ورود خداوند به اورشلیم» است که به مناسبت بازگشت نیروهای ایوان مخوف به مسکو نامگذاری شد. کلیسای جنوبی به نام «نیکولای مقدس»، کلیسای شمال شرقی به نام «سه اسقف اعظم از اسکندریه»، کلیسای جنوب شرقی به نام «الکساندر سویرسکی» (از قدیسان کلیسای ارتدکس شرقی)، کلیسای جنوب غربی، به نام «والارام خوتینسکی» (زاهد مسیحی روسی)، کلیسای شمال غربی، به نام «گرگوری ارمنستان» نامگذاری شده اند. کلیسای دهم در سال ۱۵۸۸ برای یادبود «واسیلی فیودورویچ» (قدیس محبوب و دیوانه که آتش سوزی مسکو را در سال ۱۵۴۷ پیش بینی کرده بود) ساخته شده است.

نمای داخلی کلیسای سنت باسیل مسکوی روسیه

نمای داخلی کلیسای سنت باسیل مسکوی روسیه

هر کدام از معابد و کلیساها در رنگ، تزئینات و طراحی هیچ شباهتی به هم ندارند ولی همگی در زیبایی با یکدیگر رقابت می کنند. رنگ ها اولین چیزی هستند که چشم ها را به خود خیره می کند. در قرن هفدهم کلیسای سنت باسیل به رنگ‌های امروزی نقاشی شد. بعضی از مردم می گویند که این رنگ های چشم نواز از «مکاشفه یوحنا» در کتاب مقدس الهام گرفته شده است.
با وجود این همه زیبایی در نمای بیرونی، اگر داخل کلیسا را ببینید، شگفت زده می شوید. دیواره های هر کلیسا با نقاشی‌ها و حکاکی‌های زیبا تزئین شده‌است. نکته جالب این است که تمام نقاشی ها و شمایل، نگاه بازدیدکنندگان را به جهت بالا به سمت ارتفاع گنبد هدایت می کند.

هنر معماران روسی یا استاد اروپایی

بطور دقیق مشخص نیست که معمار کلیسا چه کسی است؟ تاریخ نویسان چندین نظریه دارند. یکی از آنها می گوید که کلیسا توسط دو معمار روسی به نام های “بارما” و “پوستنیک” ساخته شده، طبق نظریه دیگر، بارما و پوستنیک در واقع نام یک نفر است. نظریه سوم بیان می‌کند که کلیسای جامع توسط یک معمار ایتالیایی ساخته شده که در کرملین مسکو کار می‌کرده‌است.

کلیسای جامع سنت باسیل در میدان سرخ شهر مسکو روسیه

کلیسای جامع سنت باسیل در میدان سرخ شهر مسکو روسیه

معمار این کلیسا هر که باشد، افسانه‌های زیادی درباره سرنوشت او وجود دارد. بنا به افسانه‌ها، هنگامی که ایوان مخوف معبد را دید، از زیبایی آن شگفت‌زده شد و با خود گفت که نباید هرگز و در هیچ کجا، بنایی با این شکوه و عظمت ساخته شود. ایوان از معمار پرسید: چه کسی می‌تواند معبدی به این زیبایی یا حتی زیباتر بسازد؟ معمار پاسخ داد: “من می‌توانم.” تزار فریاد زد و دستور داد که چشم های او را کور کنند تا هرگز نتواند این شاهکار را تکرار کند. «دیمیتری کدرین»، شاعر روس، در یکی از اشعارش به نام “معماران” این افسانه را روایت می کند.

 موزه تاریخیِ رنگین

از تاریخ ۲۱ می ۱۹۲۳ کلیسا به عنوان موزه تاریخی و معماری شناخته شد و در سال ۱۹۹۰، به همراه کرملین در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت گردید. خدمات عمومی کلیسا همچنان اجرا می‌شود اما در اکثر روزهای سال، برای بازدید گردشگران مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در بازدید از کلیسای جامع، قوانینی وجود دارد که همه بازدیدکنندگان باید آنها را رعایت کنند. این قوانین شامل لمس نکردن هیچ یک از آیتم های داخل کلیسا، ممنوعیت کشیدن سیگار، عدم استفاده از فلش دوربین، همراه نداشتن کودک یا حیوان خانگی، اندازه محدود کوله‌پشتی و برخی از قوانین دیگر است.

 

میدان سرخ شهر مسکو روسیه

میدان سرخ ، جایی که روسیه شروع می‌شود

میدان سرخ بزرگ‌ترین و مشهورترین میدان در روسیه است که مثل یک جاذبه مغناطیسی همه بازدیدکنندگان مسکو را به سوی خود می­ کشد. میدان سرخ، میدان مرکزی مسکو و مرکز نمادین روسیه است و تمام خیابان­های اصلی مسکو از اینجا پخش می­ شوند. شما در میدان سرخ می‌توانید مهم‌ترین ساختمان‌های پایتخت را ببینید: کاخ کرملین، مرکز خرید جهانی گام، موزه دولتی روسیه، آرامگاه لنین و البته کلیسای جامع سنت باسیل.

از اواخر قرن پانزدهم، میدان سرخ به مدت طولانی نقطه کانونی در تاریخ اجتماعی، نظامی، سیاسی و اقتصادی روسیه و اتحاد جماهیر شوروی سابق بوده‌است. در طول قرن‌ها، میدان سرخ به عنوان یک بازار مرکزی و محل تجارت جهانی و نیز یک محل ملاقات برای مردم مسکو خدمت می‌کرد. این میدان، اعدام­ها، سخنرانی‌ها، تظاهرات، رژه­ها، شورش­ها، جشن­ها و دیگر اجتماعات بزرگ مردمی را دیده است.

جایی در قلب مسکو

میدان سرخ (به انگلیسی: Red Square) در مرکز شهر مسکو، در شرق کرملین و شمال رودخانه مسکوا قرار دارد و مساحت آن تقریبا ۷۳،۰۰۰ متر مربع است. گنبدهای درخشان میدان مانند گل­های سنگی زیبایی شکوفه دادند که توسط معماران قرن شانزدهم کاشته شده است. موزه دولتی روسیه در انتهای شمالی این میدان قرار دارد و درست روبروی آن، در جنوب میدان، کلیسای جامع سنت باسیل واقع شده است. مرکز خرید بین­المللی «گام» با قدمتی ۱۲۵ ساله در سمت شرقی آن است و مقبره لنین که توسط «الکسی شوچسف» طراحی و در سال ۱۹۳۰ تکمیل شد، در قسمت غربی و همچنین قبرهای دیگر نزدیک مقبره لنین در کنار دیوار کرملین پای درختان صنوبر قرار دارند.

میدان سرخ شهر مسکو روسیه

میدان سرخ شهر مسکو روسیه

در نزدیکی میدان یک سکوی سنگی سفید رنگ به نام «سکوی اعدام» وجود دارد که در زمان حکومت تزارها، از آنجا فرامین و احکام برای مردم مسکو خوانده می‌شد و سالی یک‌بار تزار روسیه بروی این سکو می‌رفت تا پیام‌های سالانه خود را به مردم روسیه تحویل دهد، در حالی که کسانی که با حکومت مخالفت می‌کردند (بویژه در دوران ایوان مخوف و پتر کبیر) در میدان سرخ در مقابل جمعیت مردم اعدام می ­شدند.

گودالی که میدان را از کرملین جدا می‌کرد در سال ۱۸۱۲ سنگ فرش شد و حرکت ماشین‌ها در این میدان از میانه دهه ۱۹۶۰ ممنوع شد و فضای وسیعی توسط بلوک‌های سنگی، سنگ فرش شده و منطقه عابر پیاده است. همچنین از سال ۱۹۹۳ عکاسی با استفاده از دوربین حرفه‌ای و سه‌پایه در میدان سرخ و دیگر مناطق مجاور کرملین ممنوع شده‌است و اگر کسی قصد عکس برداری و فیلم برداری حرفه‌ای داشته باشد، باید برای کسب اجازه به دفتر فرمانداری کرملین مراجعه کرده و برای دریافت مجوز چند روز منتظر بماند.

نام های دیگر میدان سرخ

این میدان تاریخی چندین نام دارد. در آغاز این میدان به افتخار کلیسای جامع ترینیتی در پایان حکومت ایوان سوم، به عنوان «میدان ترینیتی» نامیده شد. بعدها میدان به عنوان «میدان آتش» شناخته ‌شد که این نام منعکس‌کننده تعداد دفعاتی بود که مسکوی قرون‌وسطایی سوزانده شده بود و در زمان حملات مغول‌ها و تاتارها، میدان جنگ و نبرد شدید بود. نام کنونی «میدان سرخ» از قرن هفدهم به طور مداوم مورد استفاده قرار گرفته ‌است. برخلاف تصور غلط مردمی، نام این میدان هیچ ارتباطی به رنگ قرمز ساختمان‌های آن و کمونیسم یا شوروی ندارد. این نام برگرفته از کلمه “krasnyi” است که به معنای زیبا بودن در زبان روسی قدیمی بوده و به علت شباهت آن به کلمه سرخ “Krasnaya” در زبان معاصر روسی بعدها به میدان سرخ مبدل شده است. بنابراین در حقیقت، همه این نام به زیبایی میدان تعلق دارد، نه خون قربانیان قتل‌عام یا پرچم قرمز کمونیسم.

ریشه‌های تاریخی میدان

اما تاریخ میدان به کجا می­رسد؟ بسیاری از شهرهای قرون‌وسطایی روسیه، کرملین یا دژهایی می­ ساختند تا شهر را از هجوم مهاجمان محافظت کنند. در اواخر دهه ۱۴۰۰ یک کرملین آجری قرمز رنگ جدیدی در مسکو ساخته شد و قسمت شرقی آن آسیب پذیر بود زیرا از سمت رودخانه محافظت نمی­شد و هیچ مانع طبیعی در این قسمت وجود نداشت. شاهزاده ایوان سوم دستور گسترش این ناحیه را داد. در آن زمان این مکان یک محله فقیرنشین یا زاغه نشین بود که مجموعه‌ای از خرده فروشان، جنایتکاران و مردمان مست را در خود جای می­ داد زیرا آنها باید خارج از مرزهای رسمی شهر می­ ماندند. ایوان سوم دستور داد این قسمت به منظور ایجاد یک میدان آتش برای تیراندازی و محافظت از کاخ پاکسازی و تخلیه شود و اینگونه میدان سرخ متولد شد.

رژه نظامیان روس در میدان سرخ مسکو

رژه نظامیان روس در میدان سرخ مسکو

زمانی که بازرگانان سراسر جهان برای تجارت به مسکو آمدند، میدان سرخ به بازار تجاری بزرگی تبدیل شد. این میدان به دلیلی نزدیکی به رودخانه مسکوا مکان مناسبی برای داد و ستد بازرگانانی بود که از کشورهای دیگر از طریق این رودخانه به مسکو می­آمدند.

میدان سرخ همواره محل تجمع مردم مسکو بوده و وقتی مجریان دولتی اخبار و احکام حکومت تزارها را اعلام می­کردند، مردم به میدان سرخ می ­آمدند تا اخبار را بشنوند. از همان آغاز تولد میدان هر ساله در روزهای عید بزرگ فصح (عید آزادی قوم یهود)، مراسم مذهبی در اینجا برگزار می­شد و میدان را به یک کلیسای بزرگ در فضای باز تبدیل می‌کرد.

صحنه نمایش سیاسی شوروی

پس از انقلاب اکتبر، میدان سرخ اهمیت خود را حفظ کرد و همچنان به عنوان مرکز ایدئولوژیکی مسکو شناخته می­شد. در طول قرن بیستم، این میدان به عنوان محل رژه نظامی و تظاهراتی بود که برای نشان دادن قدرت شوروی طراحی شده‌ بودند. مراسم جشن و رژه بزرگ روز هفتم ماه می و هفتم نوامبر (سالروز انقلاب اکتبر) احتمالا مشهورترین جشن‌های برگزار شده در میدان سرخ بودند.

در سال ۱۹۸۷ رویدادی باور نکردنی در میدان سرخ اتفاق افتاد. یک خلبان آماتور آلمانی به نام «ماتیاس روست» به طور غیرقانونی در نزدیکی میدان سرخ فرود آمد. اینکه یک پسر ۱۹ ساله چگونه توانست از سیستم دفاع شوروی بگذرد، یک راز باقی ‌ماند اما پرواز موفقیت‌آمیز روست نشانه‌ای از این بود که سیستم نظامی شوروی چندان هم قدرتمند نیست. این اتفاق غیرمنتظره، اصلاحات میخائیل گورباچف را به دنبال داشت که موجب پایان دادن به جنگ سرد شد.

میدان سرخ، پارادوکسی زیبا

میدان سرخ در سال ۱۹۹۰ به عنوان یکی از مکان‌های میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید. امروزه مردم نه تنها در تعطیلات رسمی، جشن ­ها و مراسمات ملی در اینجا جمع می­ شوند بلکه این میدان همواره میزبان کنسرت‌های بسیاری از نوازندگان و خوانندگان جهانی است.

طرفداران تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی 2018 شهر مسکو روسیه

طرفداران تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ شهر مسکو روسیه

در طول قرن­ ها میدان سرخ به یک مکان مقدس برای همدلی بیشتر مردم روسیه و یکی از محبوب‌ترین اماکن در میان روس‌ها و مهمانان این کشور تبدیل شده است. میدانی که تاریخ درون آن، نفس می­کشد. زیبایی معماری و فضای جادویی میدان در تناقض با تاریخچه خونین آن است و این همان چیزی ست که میدان سرخ را به مکانی واقعا شگفت‌انگیز تبدیل می‌کند که شما می‌خواهید دوباره و چندباره برای دیدن آن به شهر مسکو روسیه برگردید.

 

منبع: سایت توریست های ایرانی